promotiefoto Bombarie bij Don Kiesjot Grave
Ook dit jaar mocht ik de promotiefoto voor de fantastische kindertheatergroep ‘Bombarie’ als fotograaf uit Wijchen weer maken. Deze reclamefoto hebben we gemaakt in Grave (Noord-Brabant). Erg leuk, want in dit type fotoshoot kan ik zowel mijn fantasie, creativiteit als techniek flink aanspreken!
Een aantal weken geleden kreeg ik een samenvatting van het stuk van dit jaar: ‘Rijk tot de laatste cent’, inclusief de rolverdeling van de karakters. Het stuk speelt zich af in een ‘Wild West-setting’ en gaat over twee bandieten die een schatkaart hebben gekregen.
Mijn eerste idee was een foto te maken rond een kampvuur, met een mooi licht- en kleurcontrast tussen het warme vuur en de blauwe sterrenhemel. Dat zou wel een flinke (technische) uitdaging worden, maar die ga ik zeker niet uit de weg! (het enorme contrast tussen de donkere omgeving en de highlights van het vuur zijn immers moeilijk vast te leggen voor een spiegelreflexcamera)
Als alternatief bedacht ik een setting in een Saloon (daar zal het stuk zich voor een groot deel ook afspelen). Een praktisch voordeel is dat deze foto binnen gemaakt zou kunnen worden; slecht weer zou dan geen spelbreker kunnen zijn. (een shoot plannen met een groepje mensen is al lastig genoeg!) Het theatergezelschap koos voor dit idee.
Een goede locatie werd gevonden in Grave: steakhouse Don Kiesjot , welke veel weg heeft van een Western Saloon. De eigenaar heette ons van harte welkom. Ik heb dit restaurant via ‘Google streetview’ zelfs al helemaal van binnen kunnen bekijken; superhandig!. Zo kon ik alvast een hoek uitkiezen en vervolgens een schets met een compositie maken.
Kleding voor het stuk was nog niet klaar (de voorstellingen worden pas in het najaar van 2014 opgevoerd), maar werd redelijk snel bij elkaar gevonden. Toen plots bleek dat de deadline voor het inleveren van de foto (voor een theaterbrochure) eigenlijk al verstreken was, moest de foto met spoed gemaakt worden.
Omdat het lastig is een groep mensen die verspreid in een ruimte zitten goed uit te lichten, heb ik ervoor gekozen om verschillende groepjes stuk voor stuk uit te lichten. Deze foto’s zou ik dan later weer samen in elkaar kunnen ‘shoppen’. Dat lukt alleen wanneer je je camera op een (stevig) statief zet. Om handig te kunnen werken had ik ook de laptop meegenomen, om mbv een USB-kabel ’thetered’ te kunnen fotograferen. Superhandig, zeker omdat het gekozen hoekje zo klein bleek dat de camera (bijna) strak tegen de muur moest staan, waardoor de LCD moeilijk af te lezen was. Maar tevens handig om ‘live’ al wat fotobewerkingen te kunnen testen.
Daar aangekomen schrok ik wel even: wat kan een restaurant toch donker zijn! De juiste balans tussen ISO-keuze en sluitertijd zou heel bepalend zijn voor het eindresultaat! Afijn, eerst heb ik mijn camerapositie bepaald (met mijn 14-24mm lens) en het statief vast-getaped aan de grond. Verplaatsing ervan zou heel vervelend zijn, omdat alle foto’s later precies over elkaar gelegd moesten worden.
De eerste testfoto (f8, 1/30 ISO 800) bevestigde mijn angst: WAT DONKER!
Daar heb ik even mee gestoeid; sluitertijd verhogen, plus een paar flitsers ‘verstoppen’ in de ruimte . Een hogere ISO was voor mij geen optie; niet alleen vanwege extra ruis, maar ook omdat de flitsers dan misschien te hard zouden flitsen. Het diafragma vergroten naar 5.6 durfde ik om dezelfde reden ook niet aan, bovendien wilde ik veel scherpte in de foto.
Na een tijdje had ik een setting gevonden (ISO 800 met 1/4 sec) waarin de schaduwen (het blauw in onderstaande foto) en de hooglichten (rood) nog minimaal ‘clipten’; daar kon ik wel mee leven. In post-productie zou ik de schaduwen dan nog flink op kunnen halen. Bovendien zou ook het flitslicht (dat langs de hoofdrolspelers op de bar zou vallen) misschien nog bruikbaar kunnen zijn in het eindresultaat.
Inmiddels werd me duidelijk dat de pianospeler geen goed idee was; die zou teveel aandacht wegnemen van de hoofdkarakters en bovendien het zicht naar het tafeltje (met kaartende cowboys) blokkeren.
Nu kon ik eindelijk ik beginnen met het positioneren en inflitsen van de talenten, te beginnen met ‘Bill en Sally’. Mijn ‘striplight’ zette ik links, vlak naast de camera. Ik had hem héél graag op de plek van de piano gehad, maar dat was door ruimtegebrek helaas geen optie 🙁 .
Vervolgens was de burgemeester aan de beurt en daarna ‘Betty’, de nieuwsgierige barvrouw:
Omdat ‘Betty’ gedeeltelijk achter de bar stond, heb ik voor deze foto als hoofdlicht een beauty-dish gebruikt (met ‘sok’). De striplight kon ik nog mooi achter de bar kwijt om haar ook van rechts nog iets ‘in te vullen’.
Tenslotte kon ik (met deze twee flitsers) in één keer de pokerende karakters, en Mack (de stoere cowboy) uitlichten:
Deze verschillende foto’s heb ik thuis mbv fotoshop samengevoegd en in elkaar laten vloeien. Daarbij heb ik de schaduwen nog flink wat opgehaald, de kleurtemperatuur warmer gezet, storende elementen verwijderd, etc.
Al met al weer een leuk en leerzaam project! De foto lijkt behoorlijk op het plaatje dat ik in mijn hoofd had. 🙂
Ik wil Don Kiesjot en de spelers van ‘Bombarie’ danken voor hun medewerking en geduld, en wens jullie veel plezier met het instuderen van ‘Rijk tot de laatste cent’!
